13 mei 2025 - Zwanger of niet?

We zijn gekend met de symptomen omdat ons Muffin elke keer na haar loopsheid een schijnzwangerschap doormaakt. Zoals het niet willen eten wat een zwangere teef in de 1e weken ook niet doet. Het zwellen van de tepels, de melkproductie die begint.

We hadden dus een vermoeden omdat ons Marie reeds 4 dagen weigerde om te eten en ze het toppunt van haar loopsheid bereikte in de week van 14 april (1 maand geleden). Blu was niet te houden en daarom hielden we ze vaak apart omdat het in 1e instantie nog niet de bedoeling was aan een nestje te beginnen, maar dit wel te doen in de toekomst. Blu mocht zelfs af en toe op logement bij de buurvrouw. We gingen met ons gezin op verlof in diezelfde week (een 2 daagse) zonder de hondjes. We hadden een "dogsitter" die op onze hondjes lette. 

1 maand later, 9mei vond ik dat Marie raar begon te doen, ze was nog aanhankelijker dan ze al is, ze sliep heel veel terwijl ze anders heel veel speelt en rondloopt door de tuin en het huis. Nu lag ze enkel te slapen en toen ze op 10mei niet meer wou eten en het bleef duren tot 12mei had ik al een vermoeden.

Ik boekte onmiddellijk een afspraak bij onze vaste dierenarts en deden een echo onderzoek. De dierenarts vertelde dat het mogelijk is dat ze zwanger is maar dat het ook goed mogelijk is dat de pups nog niet zichtbaar zullen zijn en dat we eventueel later zullen moeten terugkeren. De dierenarts nam haar echo toestel en scheerde wat haar op de buik rond de tepels van ons Marie weg. Zo kan ze met de gel en het apparaat goed zien of er iets zichtbaar was. Ik keek zelf mee op de monitor tot ik plots een cirkel zag met daarin een bolletje. Ik keek angstig maar ook vol spanning naar de dierenarts, ze keek me aan en zei, JA, je hebt prijs, Marie is zwanger. Ik vloekte en wist neit goed of ik blij of teleurgesteld moet zijn, omdat we dit helemaal niet hadden gepland. We keken opnieuw samen naar de monitor en ik zag opnieuw een andere cirkel met een bolletje in, en dan nog één en dan... keek ik de dierenarts opnieuw aan en vroeg haar, hoeveel zijn dat er juist (met de verwachting in mijn hoofd dat er mogelijks maar 1 of 2 pups in zouden zitten). De dierenarts antwoorde, ik ben er vrij zeker van dat ik er voor nu al 4 gezien heb. Ik zei vol verbazing 4?? en grijpte met mijn handen naar mijn hoofd en dacht OHJEE, dat is veel voor mijn klein Marie'tje. Vervolgens legde ik mijn handen terug op ons Marie'tje en zei, bollie toch, wat heb je nu gedaan. Ik nam haar op en knuffelde haar om haar gerust te stellen dat we dit proces samen gingen doorstaan. Ik vroeg de dierenarts om me uit te leggen wat ik kan verwachten bij de bevalling, wanneer ik ongerust mag zijn en kan bellen en of het voor ons Marie natuurlijk ging lukken of niet. De dierenarts gaf uitleg over de bevalling en de belangrijke factoren waarop gelet moet worden de week ervoor en ook erna. Ook gaf ze de uitleg dat doordat er 4 pups inzitten het makkelijker zou zijn voor Marie om ze natuurlijk te werpen omdat de pups kleiner zullen zijn dan wanneer er maar 1 of 2 pups inzitten, dan was het nu al geweten dat het een keizersnede ging zijn. Maar voorlopig kunnen we ons dus vasthouden aan een natuurlijke bevalling. Ik bedankte de dierenarts voor alle uitleg en de hulp en zij wenste mij succes! 

Wanneer ik in mijn auto zat moest ik even bekomen van het nieuws, puppy's, 4 nog wel, binnen 4 weken al?! Even lichte paniek door mijn hoofd! Ik belde onmiddellijk naar mijn moeder en mijn vriend Wesley om het nieuws te melden. Ook zij waren vol ongeloof en hadden veel vragen over wat er op ons afkwam. Nadien belde ik ook nog mijn opa, die heel begaan is met het welzijn van ons gezin. En uiteraard de dogsitter... Want het blijkt dat er een paring is gebeurd tussen Marie & Blu wanneer wij op 2daagse waren...